دوشنبه ۲۱ خرداد ۱۳۹۷، نشست تخصصی هسته عدالت پژوهی با حضور دکتر مسعود درخشان برگزار شد. ارائه گزارش فعالیت های هسته، بیانات دکتر درخشان در خصوص درگیر شدن هسته با مسائل جامعه و ابعاد کاری فعالیت علمی در کشور و در نهایت بحث پیرامون مسائلی در حوزه مطالعات عدالت محورهای سه گانه نشست امروز بود.
بخشی از نکات مطرح شده در این جلسه در ادامه می آیند:
- لزوم همراهی نظر و عمل و تناسب بین این دو در فعالیت های علمی: از این منظر هم مرجعیت علمی و عبور از مرزهای دانش هدف مطلوبی است و هم حل عالمانه مسائل کشور
- جامعه علمی باید درگیر حل مسائل کشور شود اما این درگیری باید عالمانه باشد. در گذشته بسیاری با دغدغه عدالت، برنامه های اشتباه خود را اعمال و پیگیری کردند و اکنون در حال سیاستگذاری برای جبران صدمات آن برنامه ها هستیم. این در حالی است که چون فرایند حل مسائل، عالمانه نیست، ممکن است باز هم در این جبران، اشتباهات بزرگی رخ دهد.
- همیشه مسائل مشکل، در ظاهر ساده هستند. دانشمندان کسانی هستند که در مسائل ساده، ریشه های پنهان را پیدا کنند.
- مطالعات باید جهت داشته باشد. یعنی باید کاربردی، علمی، عینی و تحقق پذیر باشد.
- مطالعات عدالت باید در قالب اقتصاد مقاومتی و الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت تعریف شود و جهت یابد. در حالی که ما، دشمنی آشتی ناپذیری با نظام سلطه داریم که هرگز با مذاکره حل نمی شود و بر همین مبنا باید سیاست های راهبردی متناسب با تغییرات محیط جنگی خود اتخاذ کنیم، لازم است که مطالعات عدالت نیز در این جهت تعریف شوند. در واقع نباید فارغ از نزاع جبهه حق و باطل بود. ما وقتی نداریم که آزاد و بی دغدغه مطالعه و پژوهش کنیم. باید برنامه عدالت پژوهی قبل و بعد از انقلاب متفاوت باشد.
- با توجه به دغدغه رهبر فرزانه انقلاب که مدیران باید به دانشمندان مراجعه کنند و در عمل چنین مدیرانی به ندرت یافت می شوند لازم است تا جامعه علمی به نهادسازی در این عرصه دست زند تا این اندیشه به مقام عمل نزدیک شود. فرهنگ دانشگاهی، فرهنگ نقادی است و فرهنگ حکومتی هم تمایل به تمجید و تایید است و این دو چندان با هم سازگار نیستند. لذا باید از مسیر نهادسازی، طرف تقاضای فکر و اندیشه را تحریک و تقویت کنیم.
