چکیده
به باور شهید صدر عدالت اجتماعى ارزشى اصیل، مبنایى اساسى و رکنى بى بدیل در اسلام است. در این مقاله با بررسى کامل آثار وی با روش دلالت پژوهى، دلالتها و نکاتى از متن آثار ایشان استنباط گردیده و نوعى تفسیر متن به متن صورت پذیرفته است تا جوهره اندیشه شهید صدر درباره عدالت اجتماعى فهمیده شود. به باور صدر، عدالت به عنوان ارزشى توحیدی در موضوع های مختلف، معنای خود را مى یابد. در ساحت فردی، عدالت به معنای رعایت حد اعتدال و استقامت در شریعت است و ساحت حیات جمعى در پیوند با استخلاف عامه انسان، عدالت اجتماعى متضمن دو رکن تعادل اجتماعى و تأمین اجتماعى است که رکن دوم بر دو طریق مردمى و دولتى صورت مى پذیرد. بنابراین، عدالت اجتماعى متقارن با نوعى توازن اجتماعى است و کارکرد رکن تأمین اجتماعى برگشت جامعه به توازن مورد هدف است. از این رو، در کنار معیار کار، معیار نیاز نیز به عنوان اصل حاکم بر حوزه تأمین اجتماعى در مکتب اجتماعى اسلام پذیرفته شده است. از دیگر سو، تفاوت سویه مردمى و دولتى در مسئله تأمین اجتماعى به باور شهید صدر در گستردگى این دوسویه است. در نگاه صدر، نظریه عدالت اسلامى، عنصر اصلى مکتب اجتماعى اسلام و دارای برنامه ای تفصیلی است که شریعت در اختیار ما قرار مى دهد. اقامه عدالت اجتماعى نیازمند مداخله مستقیم است و بزرگ ترین مانع اقامه «منطقه الفراغ» و حداکثری دولت اسلامى خاصه در عدالت در دیدگاه او وابستگى به دنیاست.
[pdf-embedder url=”http://qevam.rushd.ir/wp-content/uploads/2018/06/تبیین-مفهومی-نظریه-عدالت-تماعی.pdf” title=”تبیین مفهومی نظریه عدالت اجتماعی”]
