جلسه عدالت در تقسیم آب به همّت هسته عدالت‌پژوهی، به منظور پرداختن به مسائل حوزه آب کشور از منظر عدالت تشکیل شد. سخنران این جلسه آقای ارشدی پژوهشگر اندیشکده تدبیر آب بودند. در ادامه به برخی از مهمترین نکات مطرح شده در این جلسه اشاره خواهد شد:
سیستم آب کشور بدون فراهم آمدن تکالیف حقوق متقدمه، وارد سیستم نوینی شد که نگاه مهاجمانه غربی (به جای نگاه پرستارانه) بر آن حاکم بود؛ که این خود موجبات بحران آب در کشور را فراهم ساخت.
حقوق عادلانه در این سیستم جدید، دسترسی آزاد همگان به آب تقسیر شد. “نهاد قنات” که سیستم عدالت خاص خود را داشت مبدل به تک چاه شد؛ این امر و همچنین تبدیل حق آبه پایین دست (در آب سطحی) به حق آبه سرآبی، از جمله بازتویع‌هایی است که در آب صورت گرفتند. مشکل ما در واقع همین نگاه توزیعی به عدالت در آب است؛ باید نوع نگاهمان عوض شود.
۵۰۰ تا ۵۵۰ میلیارد مترمکعب ذخیره استراتژیک آب داریم. ۴۰ تا ۵۰ میلیارد مترمکعب پول توجیبی سالانه ما از طبیعت، بخش دینامیک، بود. مجاز هستیم ۴۰ تا ۶۰ درصد از آن بخش دینامیک را برداریم. الان از ۵۵۰ میلیارد مترمکعب ۱۱۰ میلیارد مترمکعب برداشته ایم. بخش استاتیک فرصت احیا ندارد.
ذیل چتر عدالت آب، فساد در حال رخ دادن است. بی کفایتی ایجاد شغل می افتد روی دوش آب و طرح اشتغالی به نام فدک. از سوی جامعه‌ای درگیر در مسئله آب، حس اعتماد به دستگاه حاکمه وجود ندارد. چون بی عدالتی رویه ای را تجربه کرده است.
نگاه ما به آب ملی است اما مسایل ما محلی اند. باید توجه به مسایل محلی با نگاه محلی باشد.
عدم اقتدار دولت در نظارت موجب افزایش چاه های غیرمجاز شده است. چاه های مجاز هم دچار اشتباه در تخمین میزان بازگشت آبهای زیرزمینی اند.
