روزگاری، شرط داشتن یک شغل جذاب، موفق و پردرآمد، داشتن یک مدرک دانشگاهی بود؛ یا لااقل این‌طور تصور می‌شد که مسیر موفقیت و کسب درآمد، از دانشگاه و مدرک آن، عبور می‌کند. این تلقی و باور، روزبه‌روز، ورود به دانشگاه و کسب مدرک را جذاب‌تر و تقاضای تحصیلات تکمیلی را در ایران توسعه بخشید. برخی مزایای جانبی مانند به تأخیر افتادن دوران سربازی اجباری، به‌عنوان مکمل‌های انگیزشی، بر شدت این نیرو افزودند. پاسخ نظام سیاست‌گذاری علمی و فناوری کشور، بسط و توسعه کمی رشته‌ها و ظرفیت‌های جذب دانشجو در دانشگاه‌های دولتی، آزاد، پیام نور و… بود. این شور و اشتیاق، …